wtorek, 27 grudnia 2011

i już po...

te dni świąteczne były za bardzo leniwe, ale to bardzo za leniwe.
po Wigilii czas już płynie wolnej... można dłużej pospać, później poleniuchować na kanapie z kubkiem herbaty. odwiedziny rodziny lub u rodziny, gdzie nikt nie może patrzeć na jedzenie, ale kawałek ciasta i kawa zawsze wejdzie...

i tak się zaczęło śniadanie w drugi dzień świąt, dobrą kawą:


namalowałam nawet na niej choinkę, ale chyba z perspektywy czasu i zdjęcia wygląda bardziej jak gwiazda?! proszę bez komentarza.

i tak ze śniadania zrobiło się popołudnie, trochę spacerów, trochę gadania o niczym i cudownego siedzenia w otoczeniu najbliższych.


miło mija ten rozleniwiający czas. a najgorzej jest się podźwignąć z tej kanapy i uświadomić sobie, że trzeba wrócić do rutyny życia, bo jest tyle spraw do załatwienia.
ja jakoś nie mogę, nie chce mi się. 
zaczynam żyć wyjazdowym sylwestrem. 
trochę czasu trzeba nadrobić.

ściskam. nadal z kanapy.


sobota, 24 grudnia 2011

już za parę godzin...

pewnie większość z Was, moje kochane blogerki, krząta się po kuchni od samego ranka, albo wykańcza dekoracje domowe na ten niezwykły wieczór.
znalazłam jednak moment, żeby się z Wami podzielić moimi dekoracjami, które zagościły u moich rodziców gdzie będzie Wigilia... 


wianuszek został kupiony w wersji surowej , ja tylko podokładałam anielskie włosy, kilka czerwonych żurawinopodobnych kulek i bombki w wersji mini. tak akurat zmieściły się 3 świeczki. 2 z nich są przyozdobione decoupagem.


świeczniki wersja mini na mniejszą ławę przy sofie. pomysł zaczerpnięty z Waszych blogów. nie spodziewałam się, że orzeszki mogą być przydatne również do takich dekoracji. ale wyglądają uroczo.


pierniczki zaraz po upieczeniu w wersji saute.


i już przyozdobione. troszkę męczarni z ozdabianiem, ale efekt chyba jest?
od lat już pieczemy w naszym domu pierniczki, mamy przepis z XVII wieku, ciasto musi swoje odleżakować, minimum 2 tygodnie a najlepiej z 2 miesiące.
a później dekoracja, która kończyła się późno w nocy i rozdawnictwo dla znajomych.
a niektóre wędrują na choinkę.
dekorację umilał mi pachnący prezent z Magicznego domku (który pozdrawiam!) i obiecuję po świętach pokazać co to było.


w tym roku bez gwiazdy betlejemskiej, a za to z hiacyntami... bo ta pogoda za oknem raczej taka jesienno-wiosenna, więc hiacynty idealnie się wpisują przy okazji zniewalając zapachem.

i na sam koniec:


wszystkim odwiedzającym życzę 
Wszystkiego Najlepszego z okazji Bożego Narodzenia.
 tego, żeby te dni upłynęły w ciepłej rodzinnej atmosferze. 
no i wielu twórczych inspiracji w nadchodzącym Nowym Roku.


ściskam Was, jak zwykle
ale dziś tak świątecznie!

poniedziałek, 12 grudnia 2011

mikołajkowe

obiecałam pokazać mikołajkowe prezenty, tak więc oto post mikołajkowy.

 wymarzony prezent mikołajkowy od największego kłamczucha mikołajowego, chyba rozpoznajecie z czyjej pracowni pochodzi?:


a jeśli nie wiecie, to powiem Wam. ta kopertówka jest prosto z piekła! od zu (czyli zuzi górskiej), której prace można podziwiać na jej blogu, o TU .

to już mój drugi nabytek z tej pracowni. pierwszy przybył do mnie w wakacje, typowo marynarska kopertówka z paski i kropki od spodu. miałam ją pokazać, ale czasu brak, no i chyba nie mam z nią zdjęcia;( a była często używana.

kolejny prezent, to taki, który sama sobie wybrałam. zresztą ten pierwszy też był wybrany, ale mikołajowi wspominałam o nim dawno... i myślałam, że nie pamięta. a tu zdziwienie.

no dobrze, do rzeczy, oto i on:


zwie się "dekoracje na Boże Narodzenie". chyba jest dość popularny w kręgach szyciowych, bo widziałam wykroje, które idealnie mi pasują do dekoracji stworzonych przez niektóre z blogowiczek.
pomocny bardzo i bardzooo inspirujący.
tylko do tej inspiracji jest potrzebna chęć i czas, a z tym to wiemy jak jest.

to był właśnie przegląd prezentów mikołajkowych. ominęłam pokazywanie skarpetek, choć są w przeuroczych kolorkach.

...

szukając prezentów dla innych, w empiku natknęłam się na reedycję pewnej książki z mojego dzieciństwa, pamiętacie taką:


uwielbiam tą okładkę, jest tak prosta i urocza.
to jest wydanie z 1953 chyba, służyło mojej mamie i służyło mi.
choć nowa książeczka ładnie wygląda, nie jest porysowana, to chyba jednak najpiękniejsza jest ta - z historią.


tyle na dziś.
mam ciężki tydzień przed sobą, ale zaglądnę tu czasem.

ściskam

p.s. jutro jest ważny dla mnie dzień, choć ja chyba go nie lubię.. to znaczy uwielbiam 13, bo to szczęśliwa liczba, jak dla mnie.
pokrótce powiem, będę świętować, może nie kolejną rocznicę wprowadzenia stanu wojennego, ale... ;)



sobota, 10 grudnia 2011

uzależniłam się

chyba od zakupów książkowych i tych ikeowskich.
jak na razie tłumaczę to sobie jako potrzebę umeblowania do końca no i prezentów świątecznych. więc książki zakupione, jako prezent mikołajkowy, urodzinowy i świąteczny.

bo zapomniałam powiedzieć, że ja uwielbiam grudzień.ponieważ ja mam tyle świąt w tym miesiącu. i tyle prezentów ;)

oto pierwszy prezent, mikołajkowy (ale nie jedyny, jeszcze będzie okazja, żeby pokazać resztę. i ten najpiękniejszy-wymarzony).


pewnie większość kojarzy tą lampę i klosz. widziałam takie na Waszych blogach, później w sklepie no i musiałam ją mieć. jest po pewnych przeróbkach-teraz jest bardziej oswojona. 
aktualnie czeka na regale, bo jej przeznaczenie będzie na komodzie koło lustra, ale to w przyszłości, mam nadzieję, że niedalekiej.


...


a tu o przepysznej, przecudownej herbatce z czeskiego filmu (taki pub we Wrocławiu). ostatnio pita w oryginale w środę, w przerwie euforii jarmarku bożonarodzeniowego na Rynku (wiem, że nie NA a W Rynku, ale tu, w miejskiej gwarze, się jakoś tak utarło). aha jarmark - moje ulubione stoisko ze srebrną biżuterią (już nawiedzone ze zdobyczą 2 par kolczyków), ogólnie sporo hendmejdu - polecam.
ale miało być o herbacie, to moja ostatnia wariacja, z owocami leśnymi i pomarańczą:


przepis jest prosty, czarna herbata (w oryginale dilmah ceylon gold), do tego 2 plasterki imbiru, cytryna naszpikowana goździkami, laska cynamonu i najważniejsze, maliny (mrożone raczej, ale podgrzane i chyba troszkę soku z butelki dodanego) podane w dzbanuszku.


ja się w herbacie zakochałam. cudowna. a najlepsze są te maliny, które można wyjadać z kubeczka na samym końcu.
ostatnio z braku malin dostałam mieszankę owoców, pominęłam truskawki a resztę dodałam mrożoną (nie podgrzaną) i trochę babcinego soku z malin, i miodu. super jak dla mnie. znajomi też chwalili.

właśnie dzięki tej herbacie moja zima jest malinowa.

...

z uwagi na dzień wolny, zagniotłam pierniczki, to znaczy ciasto. jakoś wcześniej nie było mi z tym po drodze. ciasto, według przepisu z XVII wieku, powinno leżeć tak z miesiąc do dwóch w ciemnym, zimnym miejscu - czytaj w lodówce, poleży chyba tydzień, albo półtora.

pieczenie to pikuś, ale najwięcej czasu zajmuje zdobienie, pamiętam, jak z mamą siedziałyśmy nocami i zdobiłyśmy pierniczki bo były potrzebne na szkolne kiermasze.

czekając aż masa (masło, cukier, przyprawy) ostygnie czytałam książkę, polecaną przez kilka blogowiczek, która ma być prezentem, więc nie powiem co to.
no, może ujawnię, że autorka jest apetyczna (chyba wiecie o kim mówię):


ja też mam często zimne ręce, więc jestem idealna do zagniatania ciasta :)

co do ciasta, to powiem, że kolejną moją słabością są takie małe, chrupiące przekąski... no może nie takie małe:


zdjęcie może sprzed 20 minut. 
bo ja mam tak, że to wieczorem, albo w nocy mnie napada, żeby coś ugotować. no i wtedy nie ma zmiłuj.
więc powstało 6 małych pizz.

wersja z rukolą jest super, nie zapycha, ale jest sycąca.

...

ten post był chyba dla wytrwałych.
mam nadzieję, że się i tak podobało. bo musiałam czatować z aparatem czekając na słońce, albo sama doświetlać.

ściskam!


p.s. wiecie, że ostatnio znalazłam w kieszeni mojej alpaki (tak mówię na mój kożuszek, ale wcale nie jest z alpaki) dwie pachnące laski cynamonu?  chyba święta faktycznie się zbliżają


wtorek, 6 grudnia 2011

post mało mikołajkowy

chodził za mną już dłuższy czas... stroik adwentowy ze świeczkami. nigdy jakoś nie miałam weny, potrzeby, czegokolwiek... by go zrobić.
w weekend na wsi padało, a myślałam, że natnę sobie trochę gałązek świerka do domu. z motywacją, nagle wybiegłam w kaloszach i sztormiaku po sekatory i naciachałam (swoją drogą sztormiak i kalosze w grudniu?!). 
nie narzekam, bo chyba wolę taką pogodę niż ślizganie się po ulicach na śnieżnej brei i ogromne korki (bo drogowców zaskoczył śnieg w grudniu).

w każdym razie, na komódce z dekoracjami zamieszkał taki oto wytwór w drewnianym pudełeczku udoskonalonym przeze mnie;)


tekst na klipsie to "god jul" czyli życzenia wesołych świąt po norwesku/szwedzku, rok temu wpadłam na pomysł nauki języka szwedzkiego, ale spełzło to na niczym, a teraz nie mam za dużo czasu.
ale jeszcze kiedyś się nauczę, tak!


a tu moje ostatni wypieki, wiem, że powinnam raczej zająć się nareszcie wyrabianiem ciasta na pierniczki, ale jakoś pizza mi przypadła do gustu ostatnio:


i wersja z oregano i gruboziarnistą solą:


co do mikołajek, to jeszcze pokażę mój prezent w postaci klosza, który wczoraj troszczę pozmieniałam kując  się niemiłosiernie w palce.
ale to jak będzie lepsze światło. bo jak na razie jest szaro i ponuro.

no i ogłaszam tą zimę pod hasłem - zima z malinami!
(szczegóły później)


niedziela, 27 listopada 2011

wracam z weną... chyba

dziś już miałam lepszy dzień na twórcze szaleństwo. 
maszyna od wczoraj stoi w kuchni i za każdym razem jak ją mijam robiąc herbatę to stwierdzam: 'coś trzeba zrobić, bo przecież nie na darmo ją wytaszczyłam z szafy!'.

no i tak zaczęłam robić projekt kalendarzowy na przyszły rok. ale to tylko kawałek, taka zapowiedź.
uwielbiam te zestawienia kolorystyczne:


troszkę rozgardiaszu na łóżku... bo w końcu muszę mieć troszkę miejsca na dobór papierów ;). no i nowe/stare nabytki, czyli nitownica i dziurkacz, którego nie widać:


i obiecane kartki. czekałam aż do popołudnia, bo zdjęcia z rana mi nie wyszły...


wczorajszy dzień był dla mnie mało inspirujący i powiem szczerze, że nie jestem zadowolona z kartek... 
ale wieczorem humor mi się poprawił dzięki innym ludziom.

dziś już chyba nic nie wykombinuję.
ale kartek jeszcze muszę trochę zrobić.

aha, kształt bombki i choinek został odrysowany z nowo nabytych foremek do pierniczków.
troszkę inspiracji do podglądnięcia i foremki dostępne w home&you.

sobota, 26 listopada 2011

chyba zaczynam

widzę, że na Waszych blogach już od hmm... 3 tygodni pojawiają się akcenty związane ze Świętami. ja pewnie zaczęłabym też wcześniej, ale z czasem jest ciężko. dlatego w ten chorobowy weekend postanowiłam zacząć działać.

pewnego razu przechadzając się po markecie budowlanym, dość często odwiedzam to miejsce od tegorocznego lata, zobaczyłam światełka led-owe. postanowiłam zakupić i udekorować. przypadkiem nawinęły się też anielskie skrzydła w wersji mini. i tak oto zdobią moje lustro... jeszcze nie powieszone, ale spełnia oczekiwania:


bardzo ładnie i tak dziewczęco to wygląda. a wieczorem... wcale nie jak dyskotekowa tania dekoracja!

no i okno dostało reniferów i śnieżynek, zwierzaki są z ikei, wyszperane w dziale z ozdobami świątecznymi. a śnieżynki, z marketu budowlanego. ładnie połyskują na świetle.


w oknie delikatnie wieczorami odbija się światło ledów.


dziś też usiadłam do stołu i do maszyny. powstały, uwaga, aż 4 kartki świąteczne. chciałam je pokazać, ale jak zaczęłam robić zdjęcia, to się okazało, że za ciemno i wyszły niespecjalnie. więc trzeba będzie poczekać na słońce. czyli prawdopodobnie pokażę je jutro.

a teraz znikam w czeluściach szlafrokowych.
z kieszeniami wypchanymi smarkatkami ;)





poniedziałek, 21 listopada 2011

zapomniałabym

panie M. - dziękuję za przypomnienie ;)


więcej informacji  TU

pomau, pomau

jak mawia mój wujek - francuz.

nadrabiam zaległości, ale najgorsze, że zaległości nie hendmejdowe. 
znów wróciłam do wieczornego czytania. organizuję sobie czas uczelniany w przepełnionym kalendarzu. ale chyba nic poza tym. choć jest coś. byłam na świątecznych zakupach w Kreaterii, ale tak fizycznie. no i nakupiłam troszkę świątecznych papierów na kartki. może uda się coś zrobić, albo w weekend albo w tygodniu... trzymajcie kciukalce!   oj... i pierniczki trzeba zagnieść... ehh

w każdym razie, wykopałam z garażu taki to świecznik, już od dawna miałam na niego chrapkę!


gdzieś, lecz nie wiadomo gdzie, jest jeszcze jeden, troszkę podobny, ale ten ładniejszy. 
tylko muszę coś wymyślić na tą rdzę, choć dodaje uroku, miło byłoby się jej pozbyć.
na moje okno to on był polewany emalią a później wypalany... więc warstwa emalii jest dorodna i śliczna.
a może ktoś ma pomysł na odrdzewienie?

...

w miniony piątek odbyło się rozdanie dyplomów mojego wydziału. bardzo sympatycznie, lecz niewiele osób postanowiło odebrać ten dokument w Auli Leopoldina.
po uroczystości zostałam zaproszona na obiad do bardzo miłej restauracji naprzeciwko Uniwersytetu w Marinie, czyli przystani jachtowej.
bardzo spodobała mi się ascetyczna ale urocza dekoracja stołu... i te kolory:


obok siebie miałam okno z widokiem na UWr. ślicznie!


a na sam koniec, a raczej, przynajmniej jak dla mnie, początek dnia, ulubione wiosenne kwiatki - hiacynty!
tej jesieni cieszą się u mnie dużym powodzeniem.
mam ich aż 5 na oknie... aż mi osłonek na doniczki brak ;)
ściskam!




czwartek, 17 listopada 2011

a czasu brak...

dawno mnie tu nie było, to znaczy byłam, ale nic nie pisałam. staram się być na bieżąco z Waszymi blogami, a ja stoję cały czas w miejscu.
pomysły się kłębią w głowie, ale cierpię na brak czasu. trochę z własnego wyboru. studiowanie dwóch kierunków z gonieniem po całym mieście jest męczące. 
nawet wczoraj chciałam zamieścić posta, ale jak przyszłam do domu o 18, będąc o 8 już na matematyce i tak cały dzień na uczelniach, to padłam i zupełnie nic mi się nie chciało.

poprawię się, obiecuję. nawet udało mi się być w Środzie Śląskiej na pewnych warsztatach prowadzonych przez Olgę z Mojego warsztatu. wymalowałam tam papier, który przyda się do świątecznych kartek, z którymi już mam opóźnienie.


dzień wolny sponsorował Uniwersytet Wrocławski z uwagi na jego święto. a przycisk do papieru to prezent od kuzynki.
UWr sponsoruje również ciekawy tydzień z dwoma wtorkami i dwoma piątkami, tak to jest, np. ja dziś mam piątek, a jutro też jest piątek... to skomplikowane do wytłumaczenia. w każdym razie w jutrzejszy piątek mam rozdanie dyplomów w Auli Leopoldina;)

dość o uczelni, no może nie tak do końca. ponieważ co roku używam kalendarz akademicki, bez którego czuję się jak bez ręki. ale z uwagi na natłok obowiązków się w nim już nie mieszczę, od nowego roku będę miała nowy, jak narazie jest brzydactwem, ale ja go upiększę scrampbookując:


widziałam dużo pomysłowych kalendarzy w Pakamerze. i postaram się coś zrobić podobnego, na własny użytek. efekty niedługo. 
a ta książeczka, pewnie znacie takie notatniki, dołączają je do rachunków, żeby obciążyć koperty. ja postaram się ją przerobić na zeszycik "must have" - mam za dużo marzeń konsumpcyjnych do spełnienia, a nie chcę o żadnym zapomnieć, więc będę je spisywać. potrzebna tylko będzie maszyna, która ostatnio wytaszczyłam tylko po to by skrócić spodnie na długoweekendową wyprawę, ale obiecuję się wziąć za nią i za siebie.


nie tylko nie mam czasu na ręczne robótki, ale również na ogarnięcie nieporządku w moim otoczeniu, choć dziś o dziwo mi się to udało (szczęśliwa). kiedyś wypatrzyłam w sklepie taki oto magnes... ten tekst stał się moją życiową mantrą, chyba cały czas był, ale sobie tego nie uświadamiałam ;)


w wolnych chwilach, jeszcze jakiś miesiąc temu zaczęłam czytywać... jak nigdy nie przepadałam za książkowymi romansidłami i takimi innymi, to ta seria mi się spodobała. może dlatego, że kiedyś też bym chciała się wyrwać z miasta i mieć takie miejsce, może być nad rozlewiskiem, gdzie czas będzie biegł inaczej i wszystko będzie takie... takie - po prostu. tak!


ku mojej wewnętrznej radości zaczęłam przejmować pewne teksty z tych książek do swojego słownictwa, tak!


noszę w sobie też trochę Karkonoszy, bo na długi weekend wybrałam się ze znajomymi do Karpacza, bardzo sympatycznie, bardzo ciepło, bardzo odpoczęłam tak psychicznie, bo fizycznie, to chyba do dziś odpoczywam.


miłego popołudnia, słonecznego, przynajmniej we Wrocloviu ;)






sobota, 22 października 2011

pusto

nie mam pomysłu, a może nawet pomysły mam. ale nie chce mi się zrobić. jakaś taka niemoc twórcza.

ale od wczoraj mam smaka na bezy na gorących malinach, kiedyś jedzone w Bydgoszczy u Sowy w cukierni. ale zrobię takie domowe. ale jeszcze nie dziś.

dziś jest dzień porządków. staram się ogarnąć pozostałości remontowe, poskładać, poukładać co nieposkładane i niepoukładane.

a to butelka z okna. nawet mi się spodobał motyw lawendy w butelce. ów szkło znalazłam w szafce z rozpuszczalnikami u mojej babci. odczyściłam ją i mam.


ściskam !
( to ponoć rozluźnia układ współczulny )

piątek, 21 października 2011

sezon dyniowy otwarty

wbrew pozorom nie będzie o dyniach, choć właśnie zajadam krem z dyni z mleczkiem kokosowym i dużą ilością curry. z uwagi na to, że zupka się szybko kończy, to zdjęć brak.
ale postaram się nadrobić zaległości.
w każdym razie odzyskałam laptopa i czekałam na jasny dzień by móc zrobić kilka zdjęć. oto i one. na sam początek zapowiadana broszka musztardowa. udoskonalona o koraliki. (kurcze, uwielbiam ten kolor, tak na tą jesień):


szukając koralików natknęłam się na śliczne różyczki które idealnie nadają się na kolczyki, widziałam kiedyś podobne w jakieś galerii handlowej w niebotycznej cenie. a tu ledwo 2 złote za parę...


miło jest oszczędzać na takich rzeczach, w szczególności jak można je zrobić własnymi łapkami a później ktoś się zapyta 'gdzie Ty takie cudo kupiłaś?".

mam sporo zaległości w pokazywaniu Wam tego co udało mi się kupić kiedyś. ale powoli, powoli.

a na sam koniec, żeby Was nie zamęczać troszkę uchylam rąbka tajemnicy mojego nowego wystroju w pokoju. a tu aniołek, bardzo dla mnie wartościowy, wreszcie znalazł dla siebie odpowiednie miejsce:


no i w otoczeniu moich jesiennych ulubieńców, czyli wrzosów. to już kolejna partia kupiona w poniedziałek w lidlu. teraz zakochałam się w białych, śliczne, prawda? osłonki z ikei wyszperane:


życzę miłego dnia, u mnie dość słonecznego.
a teraz wybieram się z pełniutkim brzuchem na spacer.
ściskam !




niedziela, 16 października 2011

zimno, zimno, coraz zimniej

wraz z nadchodzącą nieuchronnie zimą, ciemnymi porankami i lekkim przymrozkiem (wczoraj widziałam, wieczorem, na polach) przekonuję się do wełny. ale takiej prawdziwej, takiej drapiącej i takiej siwej. jest cudowna. naturalnie utrzymuje ciepło, człowiek się nie przegrzewa i do tego te szarości. cudo!
w piątek wybrałam się do wrocławskiego zoo, nawet mam kilka zdjęć z moimi zwierzęcymi faworytami, ale to później. spotkałam tam wiele zwierząt ale moją sympatię zdobyły alpaki, świnki, kozy i owce. tak naturalnie. o owieczki były takie cieplutkie... aż wpadłam na diaboliczny pomysł ostrzyżenia ich i zrobienia sobie swetra... (kupię sobie wrzeciono kiedyś, tak dla siebie w prezencie) jakoś wielki zamysł upadł z kretesem, ale w szafie znalazłam kilka motków wełnianych z owiec mojego dziadka ;> (złowieszczy uśmiech). już wiem co z nich będzie.
ale wracając do zoo to spotkałam tam również kozy wyglądające jak owce i śliczne świnki, co niedawno z Berlina przyjechały. mają oklapłe uszka, są czarne i wyglądają jak skrzyżowane z buldogiem. ale mają taki uśmiechnięty wyraz ryjków - śliczne.

dobrze, koniec opowiadania. chciało by się powiedzieć czas na zdjęcia. a tu nic. w takim sensie, laptop nadal w naprawie i nie wiem czy ożyje czy nie i kiedy to nastąpi. jestem na łasce internetu w telefonie i weekendowego serfowania na wsi. nadrabiam tygodniowe blogowe zaległości.

ale żeby nie było, że ja nic nie robię, to powiem, że wczoraj siadłam z filcem, wodą i szarym mydłem i powstały 2 broszki musztardowe (uwielbiam jakoś ostatnio ten kolor) z melanżem siwego i turkusu. pokażę jak tylko będę mogła.

jak narazie pozdrawiam i ściskam w słoneczny aczkolwiek niezbyt ciepły dzień.
idę dokończyć zaległości książkowe, aktualnie 'dom nad rozlewiskiem'.

sobota, 8 października 2011

kichania ciąg dalszy

nie dość, że mój nos cierpi od przeszło tygodnia, na zmianę z gardłem.
ja się nie mogę wprowadzić do pokoju, bo jeszcze czegoś brakuje.
to na dodatek mój laptop umarł.
nie wiem co mu się stało, ale znalazł się w troskliwych (mam nadzieję) rękach znajomego informatyka.

tak więc nic dziś nie pokażę. jedynie co to mogę opowiedzieć.
jest weekend więc siedzę na wsi, gdzie mam dostęp do internetu, dzięki czemu nadganiam literaturę blogową i nie tylko. - zauważyłam, że z coraz to większym zacięciem śledzę blogi kulinarne. dzięki temu, właśnie w piekarniku siedzi sobie ciasto jogurtowe.
z uwagi na 'remont na wykończeniu - ale chyba moim, psychicznym' w garażu schnie sobie lustro, takie zwykłe IKEA-owskie. jest aktualnie białe, ale będzie lekko poprzecierane. to coś czego mi między innymi brakuje w pokoju.

nie będę się rozpisywać.
życzę miłego dnia - takiego przynajmniej pod Wrocławiem - już jesiennego.
lecę doglądać ciacho.



i pamiętajcie:

http://www.keepcalmgallery.com/prints/_all